Χριστουγεννιάτικο σφηνάκι
Tea-party - Μαρία Α. Καρμίρη
Η Λίζα έτρεξε περιχαρής να φέρει κι άλλα γλυκίσματα για τους καινούριους της φίλους.
Είχαν πει πως οι γονείς της τους είχαν στείλει, από τον ουρανό, ως χριστουγεννιάτικο δώρο!
Έτρεξε κοντά τους, πέταξε τον κύριο Λαγό από την καρέκλα και πήρε τη θέση του.
Μα γιατί αργούσε ο παππούς;
Μια ουσιαστική αλλαγή - Νίκη Μουσούλη
Άγιος Βασίλης έρχεται και δε μας καταδέχεται.
«Γιατί να μας καταδεχτεί; Έτσι όπως έχει γίνει ο κόσμος;».
«Όπως λέει ο στίχος "Αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ" - αν και αλλάζει προς το χειρότερο».
Αυτά άκουγε, μα ήξερε πως η ουσιαστική αλλαγή πηγάζει από μέσα μας, όχι από τους γύρω.
Το αθάνατο νερό -
Κατερίνα Κρυστάλλη
Μια φορά και έναν καιρό, πάνω σε ένα Χριστουγεννιάτικο έλατο, ήταν δύο στολίδια: Μια νεράιδα και ένα αγγελάκι.
Ήταν ερωτευμένα. Τι κρίμα όμως που δεν μπορούσαν να είναι μαζί!
Έκαναν όμως μια ευχή! Όταν τα δάκρυα τους ακουμπούσαν κάποιον άνθρωπο, τότε αυτός να γινόταν αθάνατος!
Χαμένος στο δάσος -
Μαρία Διαμαντή
... Κι όταν, ξαφνικά, έφτασα κάπου στα μισά της διαδρομής, ήμουν σίγουρος πως πλεον γνώριζα ποιο μονοπάτι έπρεπε να τραβήξω, πριν ακόμη το πατήσω, για να διασχίσω αυτό το σκοτεινό δάσος.
Όμως, ο χιονιάς δε με άφησε...
Κι ετσι φορτωμένος όπως ημουν,
ο αέρας,πάγωνε σταδιακά το χλωμό το πρόσωπο μου.
Η Φάτνη - Μάουρα Ρομπέσκου
Μου άρεσε να περνάω από την τεράστια φάτνη που είχαν στήσει στην πλατεία. Έμπαινα να δω τα ζώα, τους μάγους, τον μικρό Χριστό.
Μα, εκείνη την ημέρα, ήταν διαφορετικά.
Στη θέση του Χριστούλη-κούκλα, ήταν ένα μωρό. Και καθώς το πήρα αγκαλιά και το ακούμπησα στο στήθος, μου χαμογέλασε.
Μπαρμπα-Θάνο χόρεψε -
Σωκράτης Μπουζούκας
Ο μπαρμπα-Θάνος ξεχάστηκε στο καφενείο χαρτοπαίζοντας. Όταν ξέμεινε από παράδες, αποφάσισε να επιστρέψει σπίτι. Δεν έπρεπε να τριγυρνά έξω, μετά τα μεσάνυχτα, Χριστουγεννιάτικα. Κυκλοφορούσαν οι καλικάντζαροι.
Δυστυχώς, έπεσε επάνω τους. Τον έβαλαν επάνω στο ταψί, τον πετούσαν ψηλά γελώντας δυνατά και τραγουδώντας:
«Μπαρμπα-Θάνο χόρεψε, στο ταψί πήδα και πόρεψε».
Φως - Βασιλική Διαμαντή
Γιατί στολίζω;
Στολίζεις για να χαρείς -εγώ μόνο βρίζω. Και αυτά τα λαμπάκια δεν ξεμπερδεύονται με τίποτα!
Από τα νεύρα μου, τα τραβάω, κόβεται το καλώδιο στα δύο, τα πετάω πάνω σε ένα ξερό θαλασσόξυλο και τα παρατάω.
Το βράδυ, τα λαμπάκια αναβοσβήνουν φωτεινά και χαρούμενα.
Μένω να κοιτάω με απορία το κομμένο καλώδιο...
Γκι - Δήμητρα Πανταζή
Φέτος, ο Αη Βασίλης, για μένα, είναι συνοδοιπόρος, φίλος καρδιακός.
Στέκεται δίπλα σ΄ ένα γυμνό, χιονισμένο δέντρο ντυμένος πεζοπόρος. Αντί για σάκο, βαστά ένα δέντρο.
«Έλα να το φυτέψουμε παρέα» μου λέει
«Κοίταξε, φίλε μου, το γκι˙ τύχη καλή μάς εύχεται» απαντώ
«Χρόνια Καλά, φίλε μου!» είπε τραγουδώντας και ξεκινήσαμε.
Μια ήσυχη νύχτα -
Στέλλα Κουρμούλη
Σιωπή. Μονάχα τα κούτσουρα που τριζοβολούν ακούγονται μες στη νύχτα. Οι φλόγες φωτίζουν το πρόσωπό της. Κοιμάται. Όμορφη, στον ένατο μήνα της. Δεν είμαι εγώ ο πατέρας...
Κοιτάζω τον ασυννέφιαστο ουρανό. Το ξακουστό άστρο είναι εκθαμβωτικό. Σημάδι αλλαγής, λένε.
Πέρα απ' τον λόφο, μόλις που διακρίνω τα φώτα της Βηθλεέμ.